Hoe beschrijf je een feest van verbinding en herkenning? Via Facebook georganiseerd. Met mensen die je nog nooit in dit leven hebt ontmoet (ik niet, andere deelnemers kenden elkaar al wel). Meteen vanaf het begin van het idee, ergens in maart, voelde het al zo vertrouwd..
Eigenlijk stond de groep er toen al, maar we wisten het nog niet bewust.
De kookgroep had al enkele malen met elkaar gepraat via Skype. Boodschappenlijsten gemaakt en bestellingen gedaan. Marja Hoefsmid, die het initiatief tot het weekend nam, hield contact met Paul van de camping. Workshops en optredens werden geregeld, een duurzame markt. Veelbelovend! Het weekend staat in het teken van kruiden, maar ook en vooral van verbinding.
Navigatiejuf
Vrijdagmiddag 1 uur rijden we weg. De lucht is donker van de regenwolken maar gaandeweg klaart het op. We melden ons tegen half 4 bij de camping. Mijn lief had namelijk het adres aan de navigatiejuf doorgegeven maar er -straat van gemaakt. En dus stonden we midden in Hooghalen, in plaats van buiten op het platteland. Truus snel het correcte adres doorgegeven en het verder probleemloos gevonden. Meteen worden onze vragende ogen gezien door een gezellig mens en ze leidt ons gelijk even rond.
Ons onderkomen is moeilijk te missen.Ik verheug me al helemaal op het slapen in de prachtige yurt!
Met het rondje over de camping zien we al meteen wat bekende figuren. Want er zijn gelukkig een paar mensen die ik meteen herken van hun profielfoto! En later, bij het eten van de meegebrachte potluck, maken we kennis met iedereen. Het voelt meteen vertrouwd, alsof we elkaar al jaren kennen!
In de klankschaal staan!
Vanaf dan gaat alles in een sneltreinvaart. We trommelen iedereen op (letterlijk) voor het openingswoord van Marja, verbinding vanuit het hart. Het gaat vanzelf. Eric, de lieve reus in het oranje gewaad, bespeelt de eveneens reusachtige klankschaal en nodigt mensen uit om erin te gaan staan.
Deze kans grijp ik graag aan. De trillingen van de schaal gaan in spiralen omhoog en raken in mijn lichaam dingen aan. Het heeft geen naam, het is moeilijk te beschrijven, maar ik weet dat er iets verschuift. En op z’n plek klikt.
Stil kijken we toe hoe Joke in de klankschaal staat en met een trommel in haar hand haar eigen prachtige momenten beleeft.
Het eerste optreden van het weekend is van de Drentse dichter Egbert Hovenkamp II. En gelukkig draagt hij zijn werk op in het Nederlands, zodat het voor iedereen is te volgen. Mooie zinnen maakt Egbert, prachtig aaneengeregen woorden op een cadans waar je van in trance raakt.
Sterk spul
We verplaatsen de boel naar de vuurplek. De aanwezige kinderen doen niets liever dan in de vuurkorf rommelen. Zonder schroom wordt met iedereen een gesprek aangeknoopt. We kijken elkaar aan en we weten dat we genieten van het gezelschap, van de plek. De doorgegeven pretsigaret (die ik bij wijze van hoge uitzondering aannam) was me te sterk. Ik ging ervan trippen. De man die tegen mijn lief naast mij praat, hoor ik wel maar tegelijk hoor ik het metalige klikken in zijn stem. En ik zit op meerdere niveaus tegelijk te luisteren. Interessant! Alleen het zweeet breekt me uit en ik blijf steving zitten op mijn stoel om niet om te vallen. Gelukkig trekt het na enige tijd weer weg en kan ik gaan douchen.
De volgende morgen na het ontbijt is mijn beurt om een workshop te geven. Ambachtelijk zeep maken, het lijkt gefröbel, maar is eigenlijk pure alchemie. Je maakt van vetten en loog iets totaal nieuws, zeep. En je voegt daar je eigen, positieve energie aan toe. We maken een enorme bende van vette potten en pannen.
En het wonder geschiedt: iedereen vertrekt blij met een doos met zeep naar de eigen tent. ’s Middags een tweede ronde in de inmiddels venijnig prikkende zon. We worden zo rood als een kreeft en we lachen erom!
Mobiele eenheid
Zoef, daar komt Eric weer langs in zijn mobiele eenheid. En voor je het weet heb je weer een berenomhelzing te pakken! Kijk hem in zijn lachende ogen, geen woorden meer nodig. Ook Eric geeft workshops en privésessies in dit weekend. Iets met maskers heb ik gehoord. 🙂 Jammer genoeg kon ik er niet bij zijn.
In de avond volgen meer optredens. Waarbij vooral de singer-songwriter Miram Zuiderveld me raakt. Wat een prachtige klank heeft ze in haar stem, wow!
Bij de vuurplaats volgen de gesprekken. Ik geniet van een meester in de krijgskunst en zijn bijzondere kijk op het leven. Hoe hij eigenwijs genoeg is om zelfs de grondleggers van zijn krijgskunst uit te dagen tot vernieuwing. Zodat een buitengewone stijl van leven doorgegeven kan worden aan de nieuwe generatie. Zonder oude conventies en overbodige regels.
Aangeraakt
Bijna iedereen zie ik hier aangeraakt worden door het vertrouwen, de intimiteit en de energie van de plek en de gelegenheid. Ik zie maskers vallen, er wordt gelachen en er wordt gehuild. Er wordt ECHT naar elkaar geluisterd. Telepathie werkt, vragen worden beantwoord voordat ze zijn gesteld.
Uiteraard zijn er wel een paar uitzonderingen, niet iedereen heeft zin om de handen uit de mouwen te steken voor het schillen van de piepers. Hier en daar wordt iemand aan de afwas gestuurd. Het lost zichzelf meestal wel op.
De kinderen dwalen over de hele camping en maken vooral ’s avonds lekker veel herrie. En ze vermaken zich met het plukken van alle bessen en frambozen die over het terrein verspreid staan.
Ik houd normaal niet van zo groepen, de energie is me vaak teveel. Maar hier merk ik daar helemaal niets van. Ik voel me gewoon mezelf.
Mijn lieve schat, die had gedacht dat hij zich wel zou gaan vervelen, heeft zijn meegebrachte boek het hele weekend niet ingekeken. Hij voelt zich ook al als een vis in het water. In plaats daarvan zie kom ik hem zo nu en dan tegen, op weg naar weer een interessant gesprek of een workshop. ’s Avonds ploffen we in bed en zijn meteen in dromenland.
Moe en zeer voldaan
Op de zondag, na een heerlijk ontbijt, nog een paar boeiende gesprekken. En ik ontvang nog een paar clienten voor een sjamaanse healing. Heerlijk, ik mag in de yurt mijn eigen ding doen. De regen doet gezellig mee op het tentdoek. Helaas mis ik daardoor nog wat leuke optredens, maar omdat dit het werk is dat ik het liefste doe, vind ik dat niet erg.
Het afscheid nadert, iedereen is moe en zeer voldaan. Omhelzingen en knuffels en we roepen: “volgend jaar weer! Nee, waarom niet meteen in september al, dan kan het ook mooi weer zijn…”
Dank jullie wel, lieve (nieuwe) vrienden!
Aard-ig weekend te Hooghalen, op camping Thyenkamp. Gehouden van 6 t/m 8 juli 2012. Op de hoogte blijven? Zorg dat je lid wordt van de facebookgroep Kruidje.
Heerlijk weekend was het, je omschrijft het goed, er was vertrouwen en en dat is bijzonder er was plaats voor emeoties. Dat aatste is eigenlijk heel mooi, het MOCHT hier gewoonweg. En weetje? Nog geen 24 uur later zijn er al plannen voor een volgend jaar. Zo goed is het iedereen bevallen.
Dank je wel Gerda, ik dank je ook voor het delen! 🙂
Ik heb zo genoten van iedereen – mijn opzet is helemaal geslaagd en wow wat een kracht is het geweest he. Inderdaad – ik had het gevoel dat we het samen deden en het ging eigenlijk zo gemakkelijk. Die openheid – die mensen die wat te vertellen hebben, de healingen die spontaan ontstaan. Ook jou wil ik bedanken voor je mooie bijdrage en we gaan zeker volgend jaar door.
Marja, het visioen wat jij had voor dit weekend is dubbel en dwars uitgekomen denk ik!
Daar ben ik blij om en we gaan het zeker weer doen!
Dank je dat je zo;n mooi verslag al zoooo snel hebt neergezet. Het was een heerlijk weekend,stromende en inpirerende energie die aleen maar wilde vloeien Dank je en de vele andere die dit mogelijk hebben gemaakt.Een grote en dikke knuffel voor Marja, zonder haar was het niet geweest!!!