Ken je dat?
Dat je een emotie hebt, die zo groots en meeslepend is, dat je het wilt delen met de heele WERELD..
Dat je een GROOTS en MEESLEPEND verhaal schrijft, een ODE aan jouw emotie, jouw LIEFDE voor alles en iedereen en een paar MENSEN in het bijzonder..
Dat je het wilt uitroepen in HOOFDLETTERS en wilt pleisteren op je wall op FB..
En dat je schrijft en schrijft en herleest en schrapt en dat die emotie GROTER en GROTER wordt.
Dat je er een GEVOELIG en ROMANTISCH muziekje bij opzet, zodat je helemaal OVERSTROOMT van geluk?
En dat je dan je verhaal nog een keer overleest en NEE denk je, dat is gewoon niet te benoemen, HOE VAT IK DAT IN WOORDEN, het staat er zo raar, komt dat wel goed over, oh help!
Dat je daarna het gevoel hebt als EEN BALLONNETJE leeg te lopen..
Eindelijk krijgt je emotie een plek, het settelt zich in je lichaam en je voelt dat het er mag ZIJN, het OVERSPOELT je niet meer.
Dat je EMOTIE is overgegaan naar GEVOEL en een bijdrage levert aan jouw WEZENSKERN.
Dat je STIL wordt van binnen.
Dat je je verhaal nog een keer OVERLEEST en merkt dat er GEEN ZINNEN MEER OVER ZIJN OM TE SCHRAPPEN.
Van die dingen dus.
EN NU GA JE EINDELIJK DE WAS EENS OPVOUWEN!