Steve Beckow: De term ‘vasana’ wordt gebruikt in de Vedantische literatuur. De Vedanta is de non-dualistische literatuur aan het einde van de Hinduïstische Veda’s, dat verlichting bediscussieert. Deze literatuur wordt meestal de Upanishad’s genoemd en ze leren ons hoe we de verlichting kunnen bereiken. De Bhagavad-Gita wordt ook vaak tot deze literatuur gerekend. Deze boeken beschrijven de obstakels op de weg naar verlichting. En het belangsrijkste obstakel vormen onze vasana’s!

In dit artikel wil ik bespreken hoe onze vasana’s, net zoals ons ego (wat beschouwd kan worden als de som van onze vasana’s), de meeste lagere niveaus van de verlichting kunnen overleven.

Soms horen we over guru’s, die vele niveaus van verlichting hebben ervaren, tot en met de zevende-chakra Brahmajana (god-realisatie). En toch kunnen zij nog vasana’s hebben. Zij scheppen nog steeds gefrustreerde en uitbuitende seksuele relaties met hun studenten, of misbruiken hen voor hun geld, enzovoort. Ze beschouwen zichzelf niet meer vatbaar voor karma, doen hun eigen gedrag af als excentriek of ‘dwaze wijsheid’ maar uiteindelijk zullen ze te ver gaan en van hun voetstuk vallen.

Sri Ramana Maharshi vertelt ons dat alleen na de sahaja nirvikalpa samadhi, waarbij het spirituele hart permanent open is, de vasana’s definitief verdwenen zijn. Pas dan zijn we bevrijd uit de kringloop van geboorte en dood. We hebben dan moksha oftewel vrijheid van fysieke reïncarnatie bereikt.

Ik zal hierover later meer schrijven. Maar nu vind ik het belangrijk om de vasana’s vanuit een alledaags standpunt te bekijken.

Wat vasana’s zijn en hoe ze ontstaan

Je zou vasana’s kunnen beschouwen als automatische, mechanische of gebruikelijke manieren die we hebben om op situaties te reageren. Het zijn ingesleten gedragspatronen.

We kunnen ze ook zien als onze onbetaalde facturen in het leven, onze schulden, onze betaalrekeningen. Ze zijn ons karmisch residu, wat er over is van de ‘overtredingen’ in ons leven. Je kunt ze ook zien als oude ‘isssues’, onafgemaakte zaken, overtollige bagage. Ze vervormen ons gedrag en we zijn ons er zelden van bewust dat deze programma’s draaien.
Hoewel ze algemeen bekend zijn in de persoonlijke groeibeweging en spiritualiteit, denk ik niet dat het onderwerp onderwezen wordt in scholen. De meeste mensen weten niet wat vasana’s zijn.

Vasana’s zijn het grootste obstakel voor ons welbevinden en geluk in het leven. Ze zijn de Tinnen Man in ons, de robot, de automaat. Ze zijn de grimmige trol, de heks, de oger. Alle sprookjes over dit soort wezens gaan uiteindelijk over vasana’s. Het prachtige verhaal van Alice in wonderland? Gaat over vasana’s!

Vasana’s zijn onstaan uit beslissingen die we maken als antwoord op vroegere incidenten of gebeurtenissen in ons leven die shock en verlies inhielden. Dit overtuigde ons ervan om ‘nooit meer sommige dingen te doen’ of ‘altijd dit of dat te doen…’ We sloten ons als het ware af voor het leven, we hielden op met spontaan reageren, en we werden een robot.

Gewoonlijk gaan onze vasana’s niet vanzelf weg. Ze zijn volhardend en hun invloed op ons groeit in de loop der tijd. We begaan nieuwe ‘overtredingen’ als ze in sommige situaties van boosheid of crisis tot een uitbarsting komen.

Voor onze geboorte spreken we meestal af om in het komende leven een bepaald gebied van karma aan te pakken. Vaak wordt dit leerproces ‘aangezet’ wanneer er een traumatisch incident plaatsvindt. We verliezen een ouder of een kind, we krijgen een ernstig ongeluk, een erge ziekte of we verliezen een baan, een huis, een kans.

Wanneer deze incidenten in onze vroegste jeugd gebeuren, beslissen we vaak over hoe we wel of niet in het leven zullen staan. “Ik zal nooit meer liefhebben.” Of: “Ik zal altijd voorzichtig zijn.”
De vasana is geworteld in deze incidenten en beslissingen. En het versterkt zichzelf, iedere keer dat een gelijksoortig incident plaatsvindt. We bevestigen dit patroon steeds. We worden gewoontedieren, voorspelbaar en trouw onze vasana’s volgend.
Het resultaat is dat ons ruime ervaren van het leven zich vernauwt of zelfs helemaal uitgezet wordt. We sluiten onszelf af voor spontaniteit en we verharden, verkrampen, verstenen, we worden fossielen, beton, we verkalken. We worden levende doden, iedere impuls om gewoon er te zijn en plezier te hebben ontberend.

Vasana’s zijn door anderen beschreven als ‘slapende vulkanen'(S.N. Goenka) en de spierverkramping die ermee geassocieerd wordt als ‘karakterbewapening’ (Wilhelm Reich) en het ‘pijnlichaam’ (Eckhart Tolle). Werner Erhard noemde het ‘bestanden’en ‘onvolkomenheden’. Eric Berne, ‘spellen’, Claude Steiner, ‘scripts’ – de meeste psychologen en leiders van persoonlijke groei hebben wel een of andere term ervoor.
Ik weet wel zeker dat dit is wat Lisa Renee bedoelt als ze het heeft over ‘controleprogramma’s’. Als je de gechannelde literatuur van het afgelopen jaar leest, zou je kunnen zeggen dat een groot gedeelte daarvan over vasana’s gaat. Het vertelt ons keer op keer om onze onafgemaakte zaken af te maken oftewel, onze vasana’s ‘glad te strijken’.

Ze kunnen, als slapende vulkanen, opeens ontploffen wanneer de stress onze tectonische bewapeningsplaten doet verschuiven. Er komt een barst in onze bewapening en de lava van onafgemaakte zaken, die we maar al te vaak op anderen projecteren, spuit omhoog. Relaties sterven vaak een heftige dood.
Iedere keer wanneer we vurig, kribbig, obstinaat, kwaad, vraakzuchtig, chagrijnig, of geremd zijn, reageren we op onze vasana’s. En wat erger is, ze groeien en groeien met iedere explosie!

Alice in Wonderland heeft alles te maken met vasana’s. De meeste televisiedrama’s en series draaien op vasana’s. Dramatische verhalen, psychische ziekten, haatdragendheid en criminaliteit, ze zijn vaak, zo niet altijd gebaseerd op vasana’s.

We hebben alleen onze vasana’s nog

Oudjes die in hun schommelstoel herinneringen ophalen, ze zijn kreupel geworden door hun eigen vasana’s. Ze zijn verkrampte, kreupele fossielen geworden die gewoonweg geen brandstof meer hebben om iets anders te doen dan heen en weer te schommelen en hun geliefde meningen te spuien. Meestal proberen we er, als we zo iemand tegen komen, snel vandoor te gaan. Geen teken meer van leven hier. Alleen meningen en herhalingen. Ad infinitum en ad nauseam. Maar het verdrietige nieuws is, dat we waarschijnlijk net zo eindigen als wij onze vasana’s niet oplossen.

Beckow’s therorie van bewustzijn

Ik heb al lang geleden gemerkt dat bewustzijn en spierspanning in het lichaam elkaar afwisselen. Als de spanning omhoog gaat, neemt het bewustzijn af. En als je spanning omlaag gaat, gaat je bewustzijn omhoog. Ontspanning is dus heel belangrijk om je bewustzijn te kunnen verhogen.

Het beste bewijs hiervan voor mij was toen er een keer een brand uitbrak in een planetarium waar ik aanwezig was. Mijn moeder is overleden door een brand in huis, wat voor mij een geschiedenis was van schokkend verlies en een bedreiging voor mijn voortbestaan. Dus toen de brand in het planetarium uitbrak, was het enige waarvan ik me bewust was, een man die schreeuwde: “ga zitten!”. Ik was me er echt niet van bewust dat ik was opgestaan uit mijn stoel en naar de deur wilde rennen. Mijn spanning piekte en mijn bewustzijn ging omlaag.

Als we de spanning in ons lichaam opslaan, door het alsmaar in te slikken, betalen we daar de prijs voor van het verlagen van ons bewustzijn. En als we steeds maar uitbarsten tegen anderen en hun grenzen overschrijden, zullen de kwaadheid, het schuldgevoel en schaamte die wij ervaren als spanning in oseigen lichaam worden opgeslagen. Hoe dan ook, we zullen mettertijd verkrampen.

Therapieën en processen om vasana’s aan te pakken

Er zijn veel manieren om eenvoudig spanning te verminderen of te verwijderen. Alles dat ons rustig maakt helpt al. Lichaamswerk, met als meest extreme vorm daarvan Reichiaanse therapie, heel diepe lichaamsmassage die erop gericht is om vasthoudende patronen uit ons bindweefsel te bevrijden, zal in ieder geval de spierspanning verminderen. Hypnose of meditatie kan helpen. De meer gespecialiseerde Vipassana meditatie onspant niet alleen maar kan zelfs veel van onze vasana’s uitwissen. Naar muziek luisteren, in de natuur wandelen of vakantie nemen helpt ook.

Maar als we alleen deze dingen doen om te ontspannen en ons niet bezig houden met het specifieke werk om onze issues te transformeren, dan raken we wel heel wat spanning kwijt maar als we later weer terugvallen in onze oude patronen, dan is het ook zó weer terug.

Om de vasana’s echt uit te wissen, moeten we uiteindelijk het vroegste incident dat ze creërde herbeleven* totdat we bevrijd zijn van alle schokkende ervaringen en de perceptie van verlies. En uiteindelijk strijken we de vasana glad en zal de slapende vulkaan niet meer uitbarsten.

Als je diep ademhaalt en je voelt daarbij weerstand, dan geeft dat aan dat je spieren gespannen zijn. En die spierspanning wijst op een vasana. Je kunt de diepe ademhaling gebruiken als een manier om te ontdekken of je de vasana al hebt getransformeerd. Als dat het geval is, zul je in staat zijn om gemakkelijk te ademen. Als het ademen moeilijk gaat, hebje meer werk te doen.

Nog een manier om te weten te komen of je een vasana hebt getransformeerd is dat de waarheid je zal bevrijden. Als je je bevrijd voelt, dat wil zeggen, bevrijd van de spanning, dan heb je de waarheid van de vasana bereikt en je ervan bevrijd.

Goede en slechte vasana’s

Ramana Maharshi maakt onderscheid tussen goede en slechte vasana’s. De goede, zoals zorgen voor onze ouders, van mensen houden, welzijnswerk doen, alles wat de wetten van de natuur ondersteunt en ze geen kwaad doet.
Slechte vasana’s gaan tegen die wetten van de natuur in. Vraag me niet waarom maar ik denk dat is gewoon hoe God het heeft ontworpen. Het is de bedoeling dat we evolueren in het leven, totdat we begrijpen dat God en het leven is gemaakt zodat slechte vasana’s een residu achterlaten en goede vasana’s onze spirituele evolutie bevorderen en ons in de richting van de verlichting brengen. Dat is het beste wat ik van dit onderwerp kan bevatten.

Jezus zei dat we om het koninkrijk der hemelen te kunnen betreden, weer moeten worden als kinderen. Een kind reageert niet vanuit vasana’s op wat zich in het leven aandient. Misschien heeft het wel vasana’s uit vorige levens maar die zijn nog latent aanwezig, totdat ze ontwaken door onze eerste trauma’s. Voor zover ik weet, moeten wiji vrij zijn van onze vasana’s – en de verkrampende gedragingen en automatismen – om het koninkrijk der hemelen binnen te gaan. Mensen die spontaan zijn, onschuldig, vrij, die passen heel gemakkelijk door het oog van de naald.

Ik ben niet vrij van vasana’s. Iedere keer als ze zich manifesteren moet ik hard werken om tot de bodem ervan te gaan. Net zoals iedereen. Ik weet alleen een klein beetje meer erover dan andere mensen, maar dat maakt mij geen expert of een heilige of zo. Benader mij dus niet zo, het zou mij alleen een uitnodiging geven om onrealistische ideeën over mijn groei te krijgen. Of pretenties om een bepaald plaatje te handhaven, maar het zou niet de waarheid zijn.

Als jij je eigen vasana’s wilt transformeren en je ervan wilt bevrijden, gebruik dan de artikelen op deze site (zowel op HDH als op the2012scenario.com) die je helpen bij het transformeren van emoties. Ik noem dat ‘bij je emotie aanwezig zijn en het observeren’. Het heeft voor mij goed gewerkt om mijn verzameling vasana’s te verminderen en wat mij betreft, is het, met nadruk, een levensreddende methode gebleken.

Steve Beckow, the2012scenario.com

2012 karma karma opschonen meditatie transformeer